پستها
آخرين چهارشنبه هرسال ايرانی که به عنوان ”چهارشنبه سوري”
نام گذاری شده, در ايران از هزاران سال پيش با جشن و
مراسم ويژه يی همراه
بوده است. مراسم در آخرين سه شنبه شب سال با افروختن آتش و پريدن از روی
آن، برگزار می شود.
در نوشته های برجای مانده از
دورانهای قديم ،از اين جشن ملی بوته سوزانی و پايکوبی در اطراف آن، به
عنوان جشن سوری ياد شده است . گفته می شود جشن سوری ( سوريک ) به قدمت
نوروز است و مورخان آلمانی معتقدند، قديمی تر از نوروز است و به تمامی
آرينها تعلق دارد. برخی، مبدأ ”چهارشنبه سوري” را به زمانی که زرتشت، گاه
شمار جديدی خلق کرد و در آن با ايجاد سالهای کبيسه، تاريخهای گذشته را منظم
نمود، مرتبط می کنند. برخی ديگر قدمت چهارشنبه سوری را چندهزارسال پيشتر
می دانند. ازآنجاکه در روزگار باستان، آتش يکی از مهمترين عناصر کمکی انسان
برای زندگی روزمره اش بوده، ايرانيان به آتش، احترام زيادی می گذاشتند و
در جشنهای خود آتش روشن می کردند.
”چهارشنبه سوري” جشنی است که در آن روحيه صفا و صميميت و شادی در بين مردم اوج می گيرد.
بعداز
گسترش اسلام در ايران، اين سنت ملی همچنان طی 1400سال گذشته در بين مردم
حفظ شده است. اما رژيم ارتجاعی و ضد ايرانی آخوندی، همه ساله با برگزاری
اين جشن ملی مخالفت ورزيده و به آزار وسرکوب مردم و بخصوص جوانان به خاطر
برگـزاری آن پرداخته است.