سلسله طاهریان
۲۰خرداد ۱۹۲ – ۱۲ژوئن ۸۱۳:
بر اساس برخی اسناد تاریخی روز ۱۲ژوئن سال ۸۱۳ میلادی مطابق با سال ۱۹۸ هجریقمری، طاهر ذوالیمینین بر لشکر علی بنعیسی بنماهان پیروز شد. طاهر ذوالیمینین از سرداران ایران بود که برای استقلال ایران از سلطه دیکتاتوری عباسیان میجنگید. طاهر با مأمون پسر هارونالرشید خلیفه عباسی که از مادر، ایرانی بود، همپیمان شد تا امین، برادر ناتنی وی که از مادر نیز عرب بود و ادعای خلافت داشت را از پای درآورد
او در جنگی که در نزدیکی ری درگرفت، لشگر اعزامی امین از بغداد را شکست داد و فرمانده آنلشگر یعنی عیسی بن ماهان را از پای درآورد. سپس به بغداد حمله کرد و امین را بهقتل رساند. طاهر بعداً از طرف مأمون به حکومت خراسان منصوب شد وقصد داشت از مأمون نیز اعلام استقلال کند که سرنوشت مهلتش نداد و همزمان با اعلام استقلال از مأمون، در سال ۲۰۷ هجریقمری درگذشت
او در جنگی که در نزدیکی ری درگرفت، لشگر اعزامی امین از بغداد را شکست داد و فرمانده آنلشگر یعنی عیسی بن ماهان را از پای درآورد. سپس به بغداد حمله کرد و امین را بهقتل رساند. طاهر بعداً از طرف مأمون به حکومت خراسان منصوب شد وقصد داشت از مأمون نیز اعلام استقلال کند که سرنوشت مهلتش نداد و همزمان با اعلام استقلال از مأمون، در سال ۲۰۷ هجریقمری درگذشت
پنجمین
خلیفه عباسی، هارونالرشید دوپسر داشت بهنام امین و مأمون. هارون پیشاز
مرگ، امین را به جانشینی خود و مأمون را به ولایتعهدی او معین کرده بود.
چون هارون درگذشت، امین برخلاف وصیت پدر، مأمون را از ولایتعهدی خلع کرد و
فرزند خود موسی را ولیعهد قرار داد. اما مأمون که حکومت
خراسان را داشت زیربار نرفت و چون از طرف مادر، ایرانی بود ایرانیان، گرد
مأمون جمع شدند و سرداربزرگ ایرانی، طاهر بنحسین که لقب ذوالیمینین
داشت در نزدیکی ری، سپاهیان محمدامین را شکست داد و ایشان را تا بغداد
دنبال کرد. پایتخت خلیفه عباسی به دست سپاهیان ایرانی افتاد. امین کشته شد و
مأمون به خلافت نشست.