علت تغييرات آيات درقرآن چه بود؟ و علت ديناميز قرآن چيست؟

سوال: ايا مگر هر کتابی پس از چندی کهنه و به درد نخور نميشود؟. ببینید چند تا از کتاب‌هایی که در قرن نوزدهم نوشته

شده‌اند، هنوز در قرن بیستم از دور خارج نشده‌اند؟ یا لااقل قسمتی از آنها دچار فرسودگی و کهولت نشده است؟

 قرآن به خودي خود و براي خود نازل نشده است. اين مجموعه آيات, براي هدايت ”جامعه ” بشري درروياروي بشر با روند تكاملي اجتماعي خود بوده وهست. بنابراين با تغييراتي كه درهر مسير تكاملي اجتناب ناپذير و بعضا ضروري است, بايد برخوردي متفاوت كرد وفهم وعدم فهم اين موضوع , تفاوتي است بين آنانيكه درتعبير و فهم قرآن عميق هستند و يا متحجريني كه قرآن را فسيل شده و ثابت تعبير و تفسير ميكنند.

 اينرا قرآن درايات خود چنين توضيح ميدهد:

(سوره زمر) «فمن شرح اللّه صدره للإسلام فهو علی نورٍ من ربّه»، «آیا کسی که خدا سینه‌اش را باز کرده است برای اسلام و او بر نور و هدایتی است از جانب پروردگارش، با کسی که قلب و سینه و ادراکش بسته و منجمد و خشک است، مساوی است؟»

 «ویل للقاسیة قلوبهم من ذکر اللّه».

«پس وای بر سنگدلان و سنگین دلان، آنهایی که قلبشان قسی است، از ذکر خدا و یاد خدا» و آرمانها و ارزشهای خدایی و مردمی بیگانه‌اند. باور کنید که این مفهوم درست بر همین دار و دسته خمینی منطبق می‌شود. «أولئک فی ضلالٍ مبینٍ »، «آنها در گمراهی آشکار به‌سر می‌برند».

 این ابتدای آیه بود یعنی در آیه بیست و دوم سوره زمر می‌خواهد مقایسه‌ای بکند بین کسانی که سینه گشاده، چشم‌انداز روشن و فهم عمیقی از اسلام و آن نور هدایت کننده‌اش دارند، در برابر تاریک اندی‌شان و قشریون قسی‌القلب، یعنی ابن ملجم های دوران. بعد از این آیه و بعد از این توضیح، قرآن می‌گوید: «الله نزل احسن الحدیث»، «خداوند بهترین گفتار، بهترین کتاب و بهترین تبیین و تشریح را عرضه کرد».