سعدی در شیراز به کسب علم پرداخت و سپس در نوجوانی به عراق رفت و به تحصیل در مدرسه نظامیه بغداد مشغول شد.
سعدی، سفرهای بسیار کرد و سپس به شیراز بازگشت و به نوشتن سعدینامه یا بوستان و گلستان پرداخت.
علاوه بر اینها سعدی قصاید , غزلیات , قطعات , ترجیعبندها و مقالاتی دارد که در کلیات وی جمع شده است.
امتیاز بزرگ سعدی در غزل عاشقانه و مثنوی اخلاقی و نثر فنی به سبک مقامهنگاری است.
مقامهنگاری، فنی است که در آن، زیباییهای شعر و نثر را درهم آمیخته و برای بیان مفاهیم اخلاقی و انسانی برای پند و اندرز استفاده میکنند.
سعدی درمورد عاقبت زورگویان و ستمگران میگوید:
بسا امیر که آنجا اسیر خواهد شد
بسا اسیر که فرمانگذار خواهد بود
بسا امام ریایی و پیشوای بزرگ که روز حشر و جزا شرمسار خواهد بود
سعدی در شیراز بدرود حیات گفت و آرامگاه او نمادی از بزرگان ادب ایران است.
0 comments:
ارسال یک نظر